0

BEĞENDİM

0

Serkan ÜSTÜNER – 08 Ekim 2023         

Siyaseti son yirmi yılda alıp sürükleyen bir iktidarın elbette her açıdan birçok başarısı mevcut. Hatta sayamayacağımız ölçüde büyük başarılara imza atıldı bu yirmi yılda. Bütün bunlar olurken bir iktidarın önemli sac ayaklarından biri olan kültür – sanat içerisinde yer alan tüm alanlar zayıf kaldı. Misal nedenini hiçbir zaman anlayamadığım dönemin konjonktürüne bağlı bir durumdu diyelim iki dönem kültür bakanı yapılan şahsın sizin fikir dünyanızın çok uzağında olup bu yönde işler yapması kime ne fayda sağlamıştır? Yıllarca sinema, tiyatro ve matbuatta kendimize yer açamadığımız aşikardı. Kendi ideolojilerini tüm topluma dayatan bir grubun elinde esir olan bu alanlar son zamanlarda özellikle yapılan tarihi dizilerle kırılmışsa da hala güncelliğini korumaktadır.

Kendilerini “İslamcı” “milliyetçi” olarak tanımlayan çevrelerin ilk toplanma yeri olan dergiler 1980 ve sonrasında da kendini yenileyerek devam etmiştir. Özellikle siyaset, edebiyat ve tarih ağırlıklı olan bu dergiler kendinden olana ulaşma aracıydı. Çok başarılı dergiler bu dönemde çıktı. Ama bir türlü başka bir alanda kendilerini göstermediler. AK Parti iktidarının son 10 yılında televizyon dünyasında Diriliş Ertuğrul ile başlayan bir kırılmadan bahsedebiliyoruz.  Sonrasında peşi sıra gelen tarihi diziler de kendilerine yer buldular. Peki bunlar yeterli oldular mı? Kültür alanı daha çok sivil bir alan. Devletin desteği elbette bazı durumlarda önemli ama bu işin büyük yükü sivil  alanda. Eğer böyle bir zihniyeti inşa etmezseniz kısa süreli bir şeyler ortaya konur ve sonraki on yıllar için bir hedefe varamazsınız.

Pandemi döneminde Eczacıbaşı’nın İKSV için yüz milyon bir bağış yapması sizce nasıl bir anlam ifade eder? İşte bu yüzden hala kültür – sanat alanında bir ivme ve mevzi kazanılmamasının ana sebebi fikir dünyanızla hayata aynı zaviyeden bakan sermaye sahiplerinin kültür alanını “para” getirmeyen bir alan olarak gördükleri için şimdilik bir slogan olarak “kültürel iktidar” güzel duruyor.

Belediyelerin yaz aylarında verdikleri konserler, şiir geceleri, sosyal medyada çok takipçisi var diye davet edilen kişilerle nasıl yol yürünebilir peki?

Bugün savunma sanayi alanında yapılan tüm büyük işler eğer sanat ile desteklenmezse mutlaka bir tarafı eksik kalacaktır. Ya da 15 Temmuz gibi şanlı direnişi seneden seneye saatlik programlarla anmaya çalışmak bu tarihin kırılma anını nasıl ebediyete kadar yaşatabilir?

Şimdilik ana hatlarıyla kanayan bir yaraya biraz tuz bastık. Derdi olanlarla yine de bir yol haritası çizilir ve tohumlar ekilir.

Kitap tavsiyesi:  Ercan Yıldırım, Kültür Savaşlarından Kültürel İktidara Türkiye’nin Yeni Kültürü