0

BEĞENDİM

1

Fatih ÜNLÜ – 02 Eylül 2024

Bu dünya hayatı için hırslanmaya değer mi sorusu ilk başta çok anlamlı gelmeyebilir. En azından bazıları için. Çünkü bu dünyada yaşıyoruz elbette onda yapacağımız işler için hırslanacağız diye düşünülebilir. Ama bizim bu sorudan kastımız ve varmak istediğimiz nokta biraz farklı. Bu dünya hayatı için hangi yönlerden hırslanılması bizce doğru olur, tabiidir ve hangi yönlerden dünya için hırslanmanın bir anlamı yoktur, biz bu soruya bir cevap arayacağız.

Okuyucularımızın önemli bir kısmı dünya meşgalesine fazlasıyla dalmış bizim gibi meşgullerden oluşabileceği için önce olumlu cevaplarla başlayalım. Aslında aynı gerekçelerle tersini yapmamız da pekala mümkündü.

1- Evet, dünya hayatı için hırslanmaya değer. Çünkü burası sonsuz bir hayatın mezrasıdır, ekin yeridir, imtihan yeridir. İnsanın yetenek ve hislerinin sevinciyle, acısıyla azami seviyeye ulaşacağı ebedi hayatımız burada şekillenecektir. Sonsuz bir hayatı etkileyecek bu dünya işleri için de bu açıdan  elbette hırslanmaya değer.

Tabii burada en önemli nokta ne için ve kim için hırslanıldığıdır. Allah için. Hırsın ve gayretin müspet mecralarda kalabilmesi için Allah’ın rızasına yönelik olması şarttır. 

2- Evet değer. Çünkü bu dünya bir numune olmasına rağmen Allah’ın eşsiz ve sonsuz yaratma kudretinden, rahmetinden ve cömertliğinden sayısız izler taşır. Yeryüzü öyle, gökyüzü öyle, bahar vakti öyle, yaz, sonbahar kış hep öyle; her bir vakit eşsiz manzaralar ve nimetlerle gelir. Bunlara hırslanılıp  Allah’ın koyduğu kanunlar olan tabiat kanunları keşfedilip engin tefekkür imkânlarına erişilebilir, bu kanunlara dayanarak eşsiz işler başarılabilir ve bizzat keşfetmenin tadı yaşanabilir…

3- Evet, değer. Çünkü hayır ve iyilik yapmanın, insanlara hizmet etmenin, onlara faydalı olmanın ve güzel işleri dünyaya hakim kılmanın eşsiz bir zevki ve süruru vardır. Geçmişte büyüklerimiz cihad için, tebliğ için, insanlara faydalı olabilmek için en zor koşullarda bile binlerce kilometreleri aşmışlar. Bu gibi ulvi işlere elbette hırslanılabilir ve hırslanılmalıdır da.

Kuran-ı Kerim’de Saffat Suresinde Cennet’e ulaşmış ve Cehennem’den korunmuşların halleri anlatıldıktan sonra  61. Ayet-i Kerime’de şöyle buyurulur.

لِمِثْلِ هٰذَا فَلْيَعْمَلِ الْعَامِلُونَ

Limiśli hâżâ felya’meli-l’âmilûn.

Artık böylesi bir murad için çalışsın çalışanlar.

Hayırda yarışma, hayır ve hasenatta hırs şüphesiz en övülecek hasletlerdendir.  Hayırda yarışmanın çok güzel bir örneği de Hz. Ebubekir’in (r.a.) haberi olmadan Hz. Ömer’in onunla yaptığı hayır rekabetidir. Hz. Ömer’den (r.a.) dinleyelim:

“Bir gün Rasûlullah (s.a.v.) bize elimizde olanlardan tasadduk etmemizi emretti. Bu da yanımda mal bulunduğu bir güne rastladı. Kendi kendime dedim ki:

“Bari bugün Ebû Bekir’i geçeyim.” Ve elimde verilebilecek ne varsa yarısını tasadduk ettim. Rasûl-i Ekrem (s.a.v.) sordu:

– “Evine ne bıraktın?”

– “Elimdekinin yarısını.” dedim.

Sonra Peygamberimiz aleyhisselam elindeki her şeyi tasadduk eden Ebû Bekir’e döndü ve

– “Sen evine ne bıraktın?” diye sordu Ebû Bekir:

– “Allah’ı ve Rasûlünü bıraktım.” diye cevâb verdi.

Ben de kendi kendime: “Bundan sonra artık hiç bir işte seninle yarışmam yâ Ebâ Bekir.” dedim.

Sonra Nebîyy-i Ekrem bize dönüp:

– “Aranızdaki fark, söylediklerinizin arasındaki fark kadardır.” buyurdular.

4- Evet, dünya hayatı için hırslanmaya değer. Bu dünya hayatı zikir, dua ve şükür için eşsiz bir vaha ve mükemmel bir fırsattır. Kainatın sonsuzluğunu düşündüğümüzde hemen biraz ilerimizdeki devasa bir ateş topu olan  Güneşin sadece güzel taraflarını alan korunaklı ve çok güzel bir ibadet ve zikir yeridir bu dünya. Özellikle zikir ve duada müspet bir gayret ve hırs  bu dünya hayatına ve ahiretimize eşsiz anlamlar katar.  Dünyada bu güzel hali yaşayanlar bu dünyanın ötesinde de Hak Teala’yı zikretmek, hep O’nu yad etmek isterler. Bu cümleden Yunus Emre de

“Ten çürüye toprak ola / Tozam hey Dost deyu deyu.” der.

5- Evet, değer. Çünkü dünya aynı zamanda bir ilim ve hikmet meydanıdır. Sanat, edebiyat için de öyle mümbit bir vahadır. Sonsuz bir derya olan ilimden, hikemden bir hisse alma, söyleceğini daha güzel söyleme, anlatacağını daha çarpıcı ifade etme, dünyada güzel eserler bırakma noktasında bu dünyada elbette hırslanılabilir.

Nitekim ilim tahsiline devam edebilmek için çoğu zaman yaya binlerce kilometreyi aşan ve biraz daha ilim öğrenebilmek için biraz daha uyanık kalmanın yeni yollarını arayan, bir ömre eşsiz eserler sığdıran nice büyük alimlerimiz vardır. Yine yazdığı bir eseri  onu mükemmelleştirmek için tekrar tekrar okuyan, düzelten ve tek bir şiiriyle bile insana hayatın anlamını -en estetik şekilde- hatırlatan büyük ediplerimiz vardır.

Kıymetli Sezai Uğurlu ağabeyi bir ziyaretimizde 2004 yılında 52 yaşında vefat eden Şair Cahit Yeşilyurt’tan ve onun bir şiirinden bahsetmiş ve “Sadece bu şiiri yazmak için bile dünyaya gelmiş olsa değerdi.” manasında bir söz söylemişti…

Evet, dünyaya gelişimizi anlamlandıracak, değerli kılacak güzel eserler bırakabilmek için elbette hırslanmalıyız. Sadece bildiğimiz manada eserler değil, -en kıymetli eser olan- güzel insanlar, güzel çocuklar yetiştirmek için de hırslanmalıyız.

Bunlar gibi bu dünya hayatında müspet hırsı haklı çıkaracak birçok yön bulunabilir. Bunların  hepsinin ortak noktası ise insanı yaratan ve yaşatan Allah’a iman ile bu dünyanın ötesinde ebedi bir hayatın var olduğu şuurudur.

Bunlar olmasa da insan eşsiz kabiliyetleriyle hayata ve dünyaya dair birçok hususu ve güzel yönleri keşfedebilir elbette ama bunlar neticede çabuk tükenir ve kökünden koparılmış bir bitki gibi çabucak solabilir.

Hakikati bulma hırsında başarı da aslında Allah’ın yoktan var ettiği ve “Sünnetullah” tabir edilen ebedi hakikatler ve kanunlarla mükemmel bir şekilde tedvir ettiği Kainat’taki eşsiz sistemle bir  bağ, bir rabıta kurabilmiş olmayla alakalıdır. Yaratıcısını unuttuğu bir hayatı ne kadar tanısa da tam tanıyamaz insan. Ve dahiler dahisi de olsa hakikatten belirli pırıltılar, lemalar keşfedebilir ama bunlar o genel çerçeveden, aşkın hakikatten yoksunsa insan için kamil bir  yol gösterici olmaktan da o kadar  uzaktır.

Mesela hakikati arayan bir düşünür  olur ki -Kainat’taki sayısız hikmetleri ve o eşsiz külli sistemi tam göremeden- noktasal bir tespitiyle hem kendisini hem de diğer insanları yanıltabilir.

Mesela “İnsan insanın kurdudur.” sözü böyle eksik ve yanıltıcı bir tespittir. Bu söz herkesin bencil ve saldırgan olduğu ortamlarda belirli ölçüde geçerli olabilir ama bu tür tespitler sayısız merhamet ve diğergamlık örneklerinin olduğu Kainat’taki aşkın hakikati ifadeden  hem fersah fersah uzaktır hem de tek başlarına çok yanıltıcıdır…

Konu derin, bugünlük “kifâyet-i müzâkere” diyerek bahsi kapatalım. Bazen yazılarda müzakereye benzer etkileşimli bir üslup kullanmaya çalışıyoruz ama bunu ne kadar yapabiliyoruz; bu okuyucularımızın takdir edecekleri bir husus.

Bir sonraki yazımızda da bu dünya hayatına hırslanmaya değer mi sorusunun olumsuz cevabı üzerinde duracağız. Bu dünya hayatına hırslanmaya neden ve hangi şartlarda değmez konusunu irdelemeye çalışacağız.

Allah’a emanet olun.