Rabia YAVUZ – 05 Kasım 2024
Zaman zaman hepimiz bazı şeylerin bize fazla geldiğini hissederiz. Çözülmeyi bekleyen sorunlar, bekleyen işler, çevremizden gelen beklentiler… Böylesi zamanlarda kendimi bunalmış hissettiğimde kendi sınırlarımdan çıkmak bana iyi gelir. Özellikle zorlukların üstesinden gelmiş örnek aldığım insanlara bakarım. Aliya İzzetbegoviç onlardan biridir.
Bazen karanlıkta tünelin sonundaki ışığı göremiyormuş gibi hissettiğimde yeryüzündeki en acımasız soykırımlardan biriyle mücadele etmiş Boşnak halkının lideri diyor ki: “Tuhaftır ama insanoğlunun kötülükle savaşı kazanması mümkün değildir, tarih bize öğretmiştir ki kötülükle savaş kazanılabilecek bir savaş değildir. Buna rağmen insanoğlu kötülükle savaşmak zorundadır, zira şerefi oradadır. İnsanoğlunun şerefi kötülükle savaşmasındadır.” Bilge liderin de dediği gibi insan kazanmak için değil şerefini korumak için mücadeleye devam etmelidir.
Aliya İzzetboviç’in yazılarından bazılarını okuduktan sonra her zaman daha iyi hissederim. Bence, travmatik derecedeki zorlukların üstesinden gelmek ile ruhsal dayanıklılık oluşturmak ve bilgeliğe ulaşmak arasındaki bağlantı tesadüf değil.
Örnek aldığımız insanları zihnimizde ziyaret etmek gündelik hayatın içinde bizi aşağı çeken şeyleri yüzeye çıkarmak ve birinden veya bir işten dolayı bitkin hissettiğimizde hedef odaklı kalmamıza ve motivasyonumuzu düşüren şeylerden kaçınmamıza yardımcı olabilir.
Hayatta daha büyük ve kalıcı şeylerin olduğunu ve eğer daha derin ve kalıcı olana odaklanabilirsek meselelerimize hem daha alçakgönüllülükle yaklaşmak hem de yola devam edecek gücü bulmak mümkün olabilir.
Aliya İzzetbegoviç akla gelebilecek en kötü koşullarda bile en kritik şeyin, bireyin tutumunu seçebileceğine işaret eder. Elbette, başımıza gelenlerin çoğunu kontrol edemeyiz. Lakin olaylar karşısındaki tutumlarımızı kontrol edebiliriz.
Bakış açısını seçme becerisi dayanıklı insanların özelliklerinden biridir. Bu sayede insan yeni zorluklar karşısında kendisini yalnız ya da çaresiz hissetmez ve eyleme geçecek gücü kendinde bulabilir. Örnek aldığımız insanların temsil ettiği azim insanın muhteşem potansiyelini gözlerimizin önüne serer.
İnsanın mücadele etme kapasitesi olumlu duygularımızı besler, zor durumlarda bile hayatın içindeki anlama yüreğimizi açar. Örnek aldığımız insanların duruşları bize gaye ve anlam duygusu verir ama en nihayetinde bize umut verir.
İnsanlık macerasının bir ferdi olarak güzel insanların varlığını hatırda tutmak bize bütün varlığın birbirine bağlı olduğu bir dünyada yaşadığımızı hatırlatır. Hayata ve hayatın kaynağına duyduğumuz bu bağ yüreğimizi genişletir, ruhumuzu ferahlatır, ihtiyacımız olan gücü yeniden kazanmamıza yardım eder.
Siz kimleri örnek alıyorsunuz?
Zor zamanlarda en çok kimleri hatırlarsınız?
